خدا آن حس زیباییست که در تاریکی صحرا / زمانیکه هراس مرگ میدزد د سکوتت را
یکی همچون نسیم دشت میگوید / کنارت هستم ای تنها
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
مرامت عشق، لبخندت صمیمی / قدم هایت “صراط المستقیمی”
بگویم “یا علی” آغـاز هر کار / که “بسم الله رحمن الرحیمی”
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
خدایا هر روز کمی اندوه برام بفرست
زیرا در اندوه است که تو یاد میشوی و در خوشی از یاد میروی
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
من از خدا خواستم تا روحم را رشد دهد
خدا گفت : نه تو خودت باید رشد کنی ولی من تو را می پیرایم تا میوه دهی
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
ادعای عشق به خدا ،از کسی که سجاده دلتنگ حضور اوست ، پذیرفتنی نیست
نماز نجوای عاشقانه با محبوب است
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
خدایم را دوست دارم چون وفادارترین است
و شاید به رسم همین وفاداریست که دوستانم را به او میسپارم
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
الهی! در دلِ دوستانِ تو ، نور عنایت پیداست
و جان ها در آرزوی وصال تو حیران و شیداست.
چون تو مولا که راست؟ و چون تو دوست کجاست؟
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
آموخته ام که وقتی ناامید میشوم ، خداوند با تمام عظمتش ناراحت میشود
و عاشقانه انتظار میکشد که به رحمتش امیدوار شوم
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
کسی که بهشت را بر زمین نیافته است / آن را در آسمان نیز نخواهد یافت
خانه ی خدا نزدیک ماست / و تنها اثاث آن ، عشق است
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
هر چه روح به خدا نزدیک تر باشد، مشکلات و انحراف آن کمتر است.
زیرا کمترین حرکت در دایره رسو شده توسط پرگار مرکز ان می باشد
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
با شادی و سرور و خنده ای در دل زندگی کنید ،
در این صورت خدا نیایش شما را خواهد شنید
حتی اگر کلمه ای هم بر زبان نرانید
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
یارب تو کریمی و کریمی کرم است / عاصی ز چه رو برون ز باغ ارم است
با گریه اگر ببخشی ام نیست کرم / با معصیتم اگر ببخشی کرم است
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
الهی
در شگفتم از آنکه کوه را می شکافد تا به معدن جواهر دست یابد
ولی خویش را نمیکاود تا به مخزن حقائق برسد
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
مسئله این نیست که خدا را می بینیم یا نمی بینیم،
مسئله اینست که با خداست که می بینیم
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
خدایا تو خود میدانی انسان بودن و ماندن در این دنیا چه دشوار است
چه زجر میکشد آن کس که انسان است و از احساس سرشار است.
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
الهی
در جلال، رحمانی ، در کمال، سبحانی / نه محتاج زمانی و نه آرزومند مکانی
نه کَس به تو ماند و نه به کَس مانی / پیداست که در میان جانی، بلکه زنده به چیزی است که تو آنی
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
خدایا چه اندازه به من لطف دارى با این نادانى عظیم من
و چقدر به من مهر دارى با این کردار زشت من
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
توبه بر لب ، سبحه بر کف ، دل پر از شوق گناه
معصیت را خنده می آید ز استغفار ما
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
الهى بى پناهان را پناهى / به سوى خسته حالان کن نگاهى
مرا شرح پریشانى چه حاجت / که بر حال پریشانم گواهى
به خدا تا اندازه ی امیدوار باش که جرات گناه کردن پیدا نکنی
و از اون تا اندازه ی بترس که از رحمت اون ناامید نشوی
|
امتیاز مطلب : 10
|
تعداد امتیازدهندگان : 2
|
مجموع امتیاز : 2
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
